farewell, hopes,ambitions and aspirations...

it was yesterday morning,after i got out of bed,and before my morning rituals that my mom broke up the silence between us.

"mag-usap nga tayo."

it was such a sentence that needed serious and though-provoking attention. then,it hit me. it happened. tears flooded. dreams crashed. my ego never returned.

a decision needs to be finalized..

sentences like these went into the conversation. "sabi ng tita mo,ayaw daw tumulong ni nanay kung hindi Nursing ang kukunin mo.." "kung mac-credit naman ang first sem,edi, tumuloy siya." "sorry, anak. mahirap lang kasi kami ni daddy mo.. hindi ka namin kayang pag-aralin sa manila.." "kahit saang school naman e.. bsta, nursing." "hindi rin naman kasi papansinin kung magdo-doctor siya." "sayang lang ang oras at panahon. kung magn-nursing siya, bakit itutuloy pa niya yung biochem? kung magshi-shift siya, why not now?" "ako naman ang tutulong sa kanya e. ayaw niyo ba non? ako na ang maghahanap ng trabaho para sa kanya? mas mdali na siyang makapag-trabaho dito,mas mdali pa kayong makakapunta abroad." "para sa anak natin, igagapang ko ang pag-aaral nila."

so, yun na yun. i feel like a fraud. loser. poser. ambisyosa.

kasi naman. bakit kasi ang hirap namin? T_T

bakit kasi nauso pa ang nursing? uso naman ang UP kung saan maraming job opportunities. i've been crying a river. grabe, buti pa yung ibang tao..kahit anong course ang kunin nila, ok lang sa parents nila. yung iba nga, tina-try talagang makapasok sa UP...

kaya, yun. goodbye dreams. hindi na talaga ako nakapag-aral sa isang renowned school..EVER. andaya.